‘Domisoldo’ van PCNW is het laatste deel van een trilogie van Belgisch icoon Paul Couter. Een heus drieluik dat gerust omschreven mag worden als zijn muzikale mémoires. De triptiek is een zuivere culminatie van Pauls jarenlange ervaringen en omzwervingen. De rode draad doorheen de drie albums? De karakteristieke stem van Paul, zijn poëtische beatnikkwaliteiten en de samenhangende consistentie tout court. Hoewel elk album van het drieluik een totaal andere sound heeft, is er wel degelijk sprake van eenheid. Niet geheel ontoevallig: Peter van de Veire (Yellow Tape Studio) was de vaste engineer/knoppendraaier van dienst.
Het eerste deel ‘A Yellow Tape Recording’ (SMT-001) werd in 2015 uitgebracht, gevolgd door ‘Paspeur’ (SMT005) in 2016. Het was Paul’s laatste wens om de trilogie voltooid te zien en hij slaagt daarin tijdens de laatste dagen van zijn leven. Op het moment van dit schrijven verblijft Paul Couter in de palliatieve zorgafdeling van het ziekenhuis in Gent, de stad waar hij de tweede helft van zijn leven doorbracht. Paul Couter op stap door de schemerige stad met z’n blues-fanfare. Een vrienden-onderonsje, opnames onder de schemerlamp. “Je n’ai pas peur d’attendre mon amour est plus fort que la mort”. Wildvreemde woeste ontmoetingen met fatale open eindes. Stadsmuziek op zonovergoten pleintjes op het platteland. De liefde, de onzin en andere noemenswaardigheden. Geheime geschiedenissen, klaar om geopenbaard te worden...
Een ambiance die Paul ook treffend wist te vatten toen hij samen met Arno deel uitmaakte van FreckleFace (’72- ’75) en het legendarische duo Tjens Couter (’75-’80).